اصطلاحات رایج در آواز
لغت‌نامه اصطلاحات خوانندگی و آواز
همه ما می‌دانیم که برای خواندن و نوشتن نیاز به یادگیری الفبای زبان فارسی داریم. در صنعت موسیقی و آواز نیز برای آشنایی با زبان این هنر، به دانش پایه و الفبای آن نیاز داریم.
آموزشگاه موسیقی سرنا،
آموزش آواز در کرج را به صورت تخصصی انجام می دهد که برای آشنایی بیشتر و اطلاع از نحوه ثبت نام می توانید با آموزشگاه تماس بگیرید.
مهمترین بخش در الفبای موسیقی، نت‌های موسیقی هستند که برای آموزش آواز باید تمامی نت‌ها را شناخته و دامنه آوازی هر کدام از آنها را یاد بگیریم. اصطلاحات آواز موجود در این هنر، تازه‌کاران را با مهمترین مبانی و مفاهیم آشنا می‌کند.
به عنوان یک خواننده یا علاقمند به آواز، ممکن است به اصطلاحات و مفاهیم خاصی در این زمینه علاقه‌مند باشید. اینجا چند اصطلاح مرتبط با آواز که ممکن است برای شما جالب باشد:
لغت‌نامه اصطلاحات خوانندگی و آواز که باید بدانید
اما در صنعت آواز و موسیقی، متخصصان دامنه یا محدوده صدایی را به دو دسته‌بندی مردانه و زنانه تقسیم کرده‌اند. باس، تنور و باریتون، سه دامنه صدایی مردانه و سوپرانو، آلتو و متسو سوپرانو؛ مربوط به صدای زنان هستند.
افرادی که قصد یادگیری آواز و وارد شدن به صنعت خوانندگی را دارند، قبل از هر چیز باید صدا و دامنه آوازی خود را بشناسند. با شناخت جنس صدا، افراد در جایگاهی مناسب کار خود را شروع می‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ردیف آوازی، کلیک کنید.
صداها در موسیقی به طور عمده به سه دسته تقسیم می‌شوند:
- صدای سوپرانو: این گونه صداها دارای بالاترین محدوده فرکانسی هستند و معمولاً توسط زنان خواننده اجرا می‌شوند. محدوده فرکانسی آنها از حدود می 3 (می بمل) تا دو رفت (دو بمل) است.
- صدای میانی: این گونه صداها دارای محدوده فرکانسی متوسط هستند و می‌توانند توسط زنان و مردان خواننده اجرا شوند. محدوده فرکانسی آنها از حدود دو رفت (دو بمل) تا فا 4 (فا بمل) می‌باشد.
- صدای بم: این گونه صداها دارای پایین‌ترین محدوده فرکانسی هستند و معمولاً توسط مردان خواننده اجرا می‌شوند. محدوده فرکانسی آنها از حدود سل 2 (سل بمل) تا می 4 (می بمل) است.
تن و طنین صدا دو ویژگی مهم در موسیقی و خوانندگی هستند. این دو ویژگی به طور مستقیم با کیفیت و شفافیت صدا مرتبط هستند.
- تن: تن به ویژگی‌ای از صدا گفته می‌شود که به میزان قوی یا ضعیف بودن صدا مربوط است. تن به صدای پرقدرت، پرصدا و پرتوان گفته می‌شود، در حالی که صدای ضعیف و غیرقوی را صدای کم‌تن می‌نامند. تن می‌تواند به صدای پرقدرت و پرصدا (forte) یا صدای ضعیف و کم‌تن (piano) اشاره کند.
- طنین: طنین به ویژگی‌ای از صدا گفته می‌شود که به میزان پرتوان و پرصدایی بودن صدا مربوط است. یک صدای پرطنین، پرتوان و پرصدا است و به خوبی می‌تواند شنیده شود، در حالی که یک صدای کم‌طنین، کم‌پرتوان و کم‌صدا است و ممکن است کمتر قابل شنیدن باشد.
تن و طنین می‌توانند توسط خواننده‌ها کنترل شوند و می‌توانند برای ایجاد تنوع و احساسات مختلف در اجراهای خوانندگی مورد استفاده قرار گیرند.