سازشناسی

بررسی و طبقه بندی و شناخت سازها را سازشناسی یا ارگانولوژی می نامند، پس بهتر است قبل از سازشناسی ساز را تعریف کنیم:
ساز به ابزارهای نواختن موسیقی گفته می شود. اگرچه هر وسیله ای را که صدا بدهد می توان ساز دانست ولی در اینجا منظور ما از ساز وسایلی است که صرفأ برای اجرای موسیقی ساخته شده و استفاده می گردد.
احتمالاً قدیمی ترین وسیله تولید موسیقی صدای انسانی است. بعد از آن شاید انواع سازهای کوبه ای و پس از آن سازهای بادی قدمت بیشتری دارند. یک قطعه استخوان سوراخ شده مربوط به دوره انسان نئاندرتال را قدیمی ترین ساز بادی کشف شده می دانند.
سازهای زهی نیز در فرهنگ های مختلف بشری به کار می رفته و در تماس های بین فرهنگ ها انواع آن متحول شده و بسیاری از این گونه سازها در نقاط مختلف جهان دیده می شوند که در عین تفاوت جنبه های مشترک بسیاری دارند. قدیمی ترین ساز زهی تنبور است.
فن تولید ساز به ویژه پس از انقلاب صنعتی در اروپا پیشرفت بسیار کرد و انواع سازهای پیچیده و زیبا با توانایی صدادهی عالی در اروپا تولید شده و می شود. در قرن بیستم ژاپن و اخیرأ چین نیز سازهایی با کیفیت بسیار خوب تولید کرده اند.
همچنین پیشرفت فناوری الکترونیک عرصه وسیعی را برای سازهای الکترونیک باز کرد و بویژه کاربرد رایانه در تولید موسیقی نمای تازه ای از مفهوم ساز را در برابر موسیقی دانان گسترده است.
سازها را به صورت های مختلف دسته بندی کرده اند ولی معمول ترین (و نه لزوماً دقیق ترین) دسته بندی سازها تقسیم آن ها به سازهای زهی، سازهای بادی، سازهای کوبه ای، سازهای صفحه کلیددار، سازهای الکترونیک و صدای انسانی می باشد.
در ادامه آکادمی موسیقی سرنا، قصد دارد در این بخش به معرفی آنها بپردازد و به ارائه اطلاعاتی در مورد سازهای مختلف از پیدایش تا به امروز خواهد پرداخت: