«آخرین تنال» روایت متفاوت ذهن از موسیقی ایرانی

آخرین تُنال، یکی از آثار جدیدترین منتشر شده در فرآیند تولید و ارائه محصولات موسیقایی است که توسط آهنگساز نیما گوران اوریمی و نوازندگی آنسامبل "ژوله" ارائه شده است.

آنسامبل "ژوله" شامل علی عابدین نوازنده سنتور، مسعود آزین نوازنده تار، سهیل کاکاوند نوازنده تارباس، یاسمین شاه حسینی نوازنده عود، علیرضا دریایی نوازنده کمانچه، و کیمیا نیک پور نوازنده قیچک است.

در توضیحات بیشتر، نیما گوران اوریمی اظهار کرده است: "این سوییت بر اساس روایات ذهنی من از موسیقی ایران ساخته شده است. اینکه چه مقدار از فحوای موسیقی‌مان امانتداری شده، موضوع اثر نیست بلکه همان‌طور که اشاره کردم برداشت‌های ذهنی من در سال‌های متمادی در حیطه فراگیری و آموزش این موسیقی باعث خلق آن شده است.

همچنین بخوانید: آموزش گیتار در کرج

موومان اول در قالب فرمالِ موزاییک و شامل سه بخش نسبتا قرینه با تضاد شدید و کاهش تدریجی دیسونانس توام است.

موومان دوم یک استیناتو در زمینه تارباس با جهت تماتیک و عنصرموتیوی در سنتور و تار توام شده است. این موومان به شکل گرد شده در انتها عناصر موزیکال خود را بالانس می‌کند.

موومان سوم که به سادگی آن را مینوئت نامیده‌ام یادآور موومان‌های سوییت‌های دوره باروک است، اما با رویکرد موسیقی ایرانی. در این موومان اشارات مشخصی به درآمد دستگاه ماهور شده که شاید مستقیم‌ترین الگوی لحنی از موسیقی ایرانی را در کل اثر جای داده است.

موومان چهارم که سرتاسر واریاسیون روی یک زمینه تماتیک است شبیه به ژانر شاکون اما با "اکمپانیمان‌های هارمونیک"، با این حساب می‌توان آن را "شاکون همفونیک" نیز نامید.

موومان پنجم با عنوان "کُدا و فوگاتو" معنای عام‌تری از کدا را عرضه می‌کند. در اینجا لفظ کدا اشاره به نقل قول از تم موومان‌های گذشته دارد. در همان لحظات ابتدایی موومان تمی جدید از ابوالحسن صبا به نام کوهستانی را می‌شنویم که به سرعت به سمت موومان اول گرایش پیدا می‌کند و بعد از آن، لحظه فوگاتو فرا می‌رسد.