• شماره تماس آکادمی موسیقی سرنا :    32238651-026      32287019-026       09306460639
  • آدرس آموزشگاه موسیقی سرنا  :  کرج ، بلوار مانی، کوچه مانی یک، انتهای کوچه 
  • شماره تماس آکادمی موسیقی سرنا :    32238651-026      32287019-026       09306460639
  • آدرس آموزشگاه موسیقی سرنا  :  کرج ، بلوار مانی، کوچه مانی یک، انتهای کوچه
  • شماره تماس آکادمی موسیقی سرنا :    32238651-026      32287019-026       09306460639
گروه خبري : اخبار دنیای موسیقی
تاريخ انتشار : 1402/12/09 - 14:14
كد :227

بابک شهرکی به تازگی "سنگ خارا" را با یک دیدگاه جدید و نو به مفهوم اصالت‌ها منتشر کرد

آلبوم "سنگ خارا" شامل اجرا و بازخوانی آثار برجسته موسیقیدان پیشگام کشورمان، علی تجویدی، با نوازندگی ویولن و پیانو و تنظیم بابک شهرکی منتشر شده است و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. این آلبوم شامل قطعاتی همچون "سنگ خارا"، "تنها منشین"، "دیدی که رسوا شد دلم" و دیگر آثار معروف این هنرمند است. افرادی همچون بابک شهرکی (صدابردار)، رضا خرم (مدیر اجرایی)، پرهام عرب (طراح گرافیک) و معین هاشمی نسب (عکاس روی جلد) نیز در این پروژه همکاری کرده‌اند.

میرعلیرضا میرعلینقی، پژوهشگر تاریخ موسیقی کلاسیک ایران، در مورد بابک شهرکی و آلبوم "سنگ خارا" اظهار نظر کرده و این آثار را به عنوان یادگاری بی‌تکرار از زمانی که هنر موسیقی در ایران به اوج خود رسیده بود، توصیف کرده است.

آلبوم سنگ خارار

هنرمند بزرگی که اجرای جدید آثارش، دستمایه تهیه این آلبوم واقع شده، استاد علی تجویدی (۱۲۹۸-۱۳۸۲)، از برترین آهنگسازان سپهر آفرینش در آن عصر پربار است. او از افرادی معدود با امکانات محدود بوده است، اما ساخته هایش در مقطعی کمتر از ۲۵ سال هم خواص پسند بود و هم عامه فهم؛ و این، اصلی ترین خصیصه موسیقی کلاسیک ایرانی در لایه های میانی آن است.

هنر نوازندگی او برآمده از مکتب صبا و استاد حسین یاحقی شد و طی شصت و چند سال تغییری نکرد. اما روند آهنگسازی او به ۲ دوره متفاوت تقسیم می شود: دوره اول (تا سال ۱۳۳۷) که آشکارا زیر تاثیر فضای موسیقی استادان حسین یاحقی و مرتضی محجوبی بودند و با ارکسترهای تک صدایی اجرا می شدند و دوره دوم (از سال ۱۳۳۸ تا پایان عمر) که با آموختن هارمونی و ارکستراسیون، گسترش و بلوغ هنری آشکارتری را برای او آورد و سبک خاص او را در آهنگسازی نشان داد.

در هر ۲ دوره، نغمه های ناب و حاوی بار عاطفی قوی، ساختار مستحکم و اصالت مداری دائمی، به عنوان شاخصه های ثابت او باقی ماندند. تعدادی از ساخته ها با نوازندگی او اجرا شده اند و همان ها هم در دسترس عموم مردم نیستند. آن اجراها، زیبا شناسی مطلوب هنرمند و تا حدی هم پسند زمانه او را در انتخاب فضای دلخواه صوتی، نشان می دهند.

اجرای بابک شهرکی با رویکردی منحصر به فرد صورت گرفته است و در حالی که به اصل آهنگ وفادار است، به جای اینکه فضای صوتی استاد علی تجویدی را به یاد آورد، از فضای صوتی خودش استفاده کرده است. نوازندگی قوی و پرتوان او، سیر مبتکرانه‌ای داشته که قبلاً در بازنوازی برخی از آثار با کلام آهنگسازان موسیقی کلاسیک ایرانی، آن را مشاهده کرده‌ایم.

آلبوم سنگ خارا

بخش همراهی با پیانو، یک سلیقه مدرن در هارمونی ارائه می‌دهد که با تنظیم اولیه متفاوت است. بخش‌های وکال (آوازی/کلامی) بسیار زیبا و پرآرایه‌تر از انتظارات معمول اجرا شده‌اند و به نظر می‌رسد که هدف آن این بوده که توانایی اجرای "اینسترومنتال (سازی)" که تاکنون استفاده نشده بود، به طور کامل نشان داده شود. توانایی بی‌تردید بابک شهرکی در تکنیک نوازندگی و شور و احساس شخصی او در ارائه مطلب، همراه با دقت حرفه‌ای او در صدابرداری، این آلبوم را به عنوان یک اثر جذاب، موثر و با نگرشی نو به اصالت‌ها معرفی می‌کند.

انتخاب آثار نیز بر اساس علاقه شخصی و شهرتشان در میان مردم صورت گرفته است و آثار از هر دو دوره (تک صدایی/چند صدایی) آهنگسازی استاد تجویدی، انتخاب شده‌اند. در تهیه این آلبوم، تمرکز بیشتر بر روی اجرای بخش وکال بوده است، با تمامی جلوه‌های نگاه اینسترومنتال.

گفته شده که در غیاب دو عنصر اصلی این آثار، یعنی کلام و خواننده، می‌توان با یک نگاه نوی، غنای موسیقایی آنها را تجربه کرد. این امکان برای مخاطبانی که به دلایل مختلف آثار ماندگار را به خاطر اشعار و صدای خواننده به خوبی به یاد نمی‌آورند، فرصتی ارزشمند و بی‌نظیر است.

بابک شهرکی در سال ۱۳۵۸ در تهران متولد شد و از سال ۶۵ ویولن را از همایون خرم آموخت. پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، وی وارد دانشکده موسیقی شد و از اساتیدی چون ابراهیم لطفی و حسن ریاحی در زمینه ویولن و داود گنجه ای و محمد مقدسی در زمینه کمانچه، درس خواند. علاوه بر نوازندگی، او به آهنگسازی نیز مشغول است و در آلبوم‌های مختلف با هنرمندان دیگر همکاری داشته است.

آلبوم "سنگ خارا" با مجوز شماره ۱۴۰۲۱۳۸۷۷ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شماره واسپاری ۳۶۷۷۸ از کتابخانه ملی، در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.